WdAhu Wallzine Wspinaczkowy Nr 14
sierpień 2004

Motto numeru: "WdAhu? A kto to czyta?"
Mechanior

Ktośtam powtórzył Realisation 9a+, ale nie pamiętam jak się ten gość nazywał. To chyba był jakiś Hiszpan, ale głowy bym sobie nie dał uciąć. To będzie już 2, albo 3 powtórzenie tej drogi, a więc może i ona nie jest taka trudna? Na zdjęciach w każdym razie bardzo ładnie wygląda.

Pcheła poprowadził jakąś trudną drogę na Pochylcu, która nazywa się bodaj Pierdolony Ogranicznik, 6.6 albo może 6.6+ [?], ale nawet nie wiem dokładnie jak to leci... chyba jakoś koło Power Playa, ale na Pochylcu to się za bardzo nie wyznaję.

Kubie nie chce się za bardzo wspinać. Ludzie mówią, że to zły wpływ Smoka, ale mi się wydaje, że to wszystko dlatego, że ten sezon jest stanowczo za długi. Po prostu to lato ciągnie się w nieskończoność.

Egon i Paco robią w tym sezonie straszne ilości strasznie trudnych boulderów, ale już się pogubiłem co, gdzie i kiedy, więc nie podam tutaj szczegółów.

Mały Tomcio pojechał z Wiciem do Ostasza, ale przestraszył się że przeloty odddalone są od siebie o więcej niż 1 m, więc następnego dnia wrócił do domu. A właśnie, prawie zapomniałbym! Tomcio zrobił też jakąś 6.5tkę w Podlesicach, a może to było w Rzędkowicach, cholera wie.

• Ola T uważa, że "wolność wspinaczkowa" ją ogranicza
• pan M podkuł i poprowadził projekt nad którym pracował Mirek Wódka, nadał mu wycenę 6.6 i uznał za nową drogę
• Pcheła studiuje ekonomię
• na Metallice znajdują się ograniczniki

Panie Instruktorze!

Nazywam się Tobiasz Łukowski. Mieszkam w województwie podkarpackim razem z rodzicami i psem Fiką. Wspinaczką interesuję się od bardzo dawna. Mam sprzęt amatorski. Liny niemieckie, czekan austriacki, gumy zabezpieczające polskie, plecak Kaznar polski, ósemkę włoską, karabinki francuskie. Obecnie pracuję w firmie Portos. Wieczorem uczę się języka angielskiego i obsługi komputera. Chciałbym w przyszłości odbyć kurs wspinaczki skalnej dla początkujących wspinaczy. Zarobione pieniądze zaoszczędzę na raki i uprząż. Teraz mam jedynie pas biodrowy. Bardzo bym pana prosił o przesłanie mi folderów i cenników kursów wspinaczkowych. Poza wspinaczką interesuję się teatrem, lotnictwem, misteriami religijnymi. W szkole występowałem w teatrzyku szkolnym. Grałem różne postacie: pana Kleksa, Świętego Józefa, Mickiewicza, podróżnego Ainsztaina. Wystawialiśmy różne spektakle: Misterium Marzanna, jasełka, wiersze Mickiewicza, i wiele innych spektakli. Teraz należę do teatru amatorskiego Milenium. Jest to teatr katolicki. Mamy zrealizować Misterium Męki Pańskiej. Będzie to tradycyjna męka pańska. Scenariusz oparliśmy na bibli i książce Marii Waltorty. Ksiądz zgodził się wyreżyserować ten spektakl. Zdobywam na konkursach recytatorskich i teatralnych same sukcesy. Były to dyplomy za 1 miejsce. Wszyscy w szkole byli ze mnie dumni. Nadal chciałbym zdobywać sukcesy. Pozdrawiam pana i życzę panu sukcesów na ścianach i w górach.

Tobiasz Łukowski
wspinacz amator




[uwaga! tekst autentyczny! jedynie dane personalne zmienione! niezła jazda, co?]

[źródło: Q]

Wywiad z D przeprowadził D
zdjęcia: D
na zdjęciach D

D: W ankiecie na tytuł Narcyza Roku zdecydowanie zdystansowałeś konkurentów, którzy w wszyscy razem uzyskali mniej głosów niż ty, gratulujemy. Jak to się stało?
D: Nie jestem zaskoczony zwycięstwem bo znam realia rynku. Myślę, że kluczem był odpowiedni dobór światła, mimika, kolor ciuchów odpowiednio dobrany pod kolor skały, no i rzeźba.
D: Rzeźba skały?
D: No nie o to mi akurat chodziło...
D: Jakiego sprzętu fotograficznego używasz?
D: To głupie pytanie, oczywiście, że używam jedynie najlepszego i najdroższego.
D: Przepraszam. Dlaczego na zdjęciach, których jesteś autorem możemy oglądać również ciebie?
D: Cóż, odpowiem, choć pytanie wydaje mi się niestosowne. Wybranie odpowiedniego zbudowanego modela to problem, a tu nie chciałem iść na kompromis. Na kompromis idę ujmując w kadrze asekurującego, ale rozwiązuję to tak, że on wychodzi nieostry. Swoja drogą wpadłem teraz na pomysł, że mógłbym sam siebie asekurować i wtedy asekurujący mógłby być ostry.
D: Wyglądasz na życiowego optymistę ale chciałbym Ci zadać pytanie czy jest coś co cię z życiu martwi?
D: O tak, to bezinteresowna męska zawiść. Chłopaki zadbajcie o siebie trochę, wypracujcie sobie image i w przyszłym roku powalczcie ze mną o tytuł. Dezodorant psiknięty pod pachy to trochę za mało.
D: Na niektórych zdjęciach robisz miny z których wynika, że wysiłek włożony w pokonanie nietrudnej dla ciebie drogi jest wielki, a o przyjemności nie ma mowy.
D: Przecież wiesz, że w Polsce osoba wiecznie zadowolona jest podejrzewana o malwersacje lub chorobę psychiczną. Kiedyś robiłem wyłącznie zdjęcia na których się uśmiechałem, ale po sześciu kontrolach z urzędu skarbowego zrezygnowałem z tego. Cierpiętnicze miny ćwiczę u dentysty, a ile mnie to kosztuje wiemy tylko on i ja.
D: Da się też zauważyć brak potu na Twym ciele.
D: A z tym potem to nieźle dałeś czadu, wyobrażasz sobie mnie spoconego na zdjęciu?!
D: No szczerze mówiąc to nie za bardzo. A co z rękami?
D: To znaczy?
D: No, na niektórych zdjęciach dziwnie je rozcapierzasz, przysłaniasz oczy spoglądając w dal...
D: Stary, liczy się kompozycja zdjęcia, nic ponad to.
D: Ponoć nie istnieje żadne zdjęcie na którym wspinasz się na drodze łatwiejszej niż 7a, a ludzi, którzy próbowali zrobić Ci zdjęcie w czasie wspinania na VI.1 straszyłeś procesem sądowym.
D: Mam wypracowany określony image i w nim nie mieści się wspinanie po drogach dostępnych dla przeciętnego człowieka. Nie chodzi mi o to żeby odbiorca próbował się ze mną utożsamiać ale żebym był dla niego ideałem. Na próby niszczenia tego ideału reaguję stanowczo.
D: No właśnie, w niedawno pokazywanych wiadomościach z Iraku mignęła mi otwarta szafka jednej z żołnierek, a w niej na wewnętrznych drzwiczkach było przyklejone twoje zdjęcie. Co ty na to?!
D: Naprawdę miło mi będzie dopiero wtedy jak zdjęcie znajdzie się po zewnętrznej stronie szafki. Pracuję nad tym.
D: Czy jest coś czego w życiu żałujesz?
D: Taaak, trafiłeś w czuły punkt. Jedyna rzecz, której żałuję to, że żadne z wspinaczkowych czasopism nie ma w środku rozkładówki.
D: Dzięki za wywiadzik.
D: Drobiazg.

[andi]

Warszawa, 19/07/204

Komunikat nr 425673/R/04
Komisji PZA ds. Stylów Wspinania i Skal Trudności


Podczas posiedzenia plenarnego Komisji ds. Stylów Wspinania i Skal Trudności, które odbyło się dnia 19 lipca 2004 r., przyjęto uchwałę regulującą zagadnienia etyczne z zakresu wspinania bez znajomości i trudności dróg wspinaczkowych:

1) W związku z licznymi nieporozumieniami i nieścisłościami w doniesieniach prasowych, Komisja postanowiła anulować wszelkie prace patentowe na drogach, które miały miejsce przed 1 stycznia 2000 r. Oznacza to, że za czysty i pełnoprawny onsight uważać będziemy przejście OS drogi, nad którą nie pracowaliśmy po 1 stycznia 2000 r., nawet jeśli zaznajomieni byliśmy z tą drogę przed wzmiankowaną datą. Tym samym postuluje się zniesienie modnej ostatnio kategorii "onsightu po latach", zwanej też "onsightem krakowskim". Zmiana ta wychodzi naprzeciw oczekiwaniom znacznej części środowiska sportowego, które już od dawna domagała się wprowadzenia okresów ważności dla przejść on-sight.

2) W wyniku deflacji wycen wspinaczkowych w Europie Centralnej i konieczności dostosowania skal wspinaczkowych do norm Unii Europejskiej, wszystkie drogi wspinaczkowe na terenie Polski ulegają obniżeniu o 1,5 stopnia w skali krakowskiej; za wyjątkiem rejonów piaskowcowych Prządek i Czarnorzek, gdzie trudności dróg wspinaczkowych zostają obniżone o 2,5 stopnia tejże skali.

3) Dodatkowo, w związku z dyrektywą Unii Europejskiej dotyczącą unifikacji skal wspinaczkowych, z dniem 1 sierpnia 2004 wprowadzamy 3 letni okres przejściowy, w trakcie którego obowiązywać będzie używanie podwójnej wyceny dróg wspinaczkowych - oprócz wyceny w skali krakowskiej należy ZAWSZE podować w nawiasie wycenę w skali francuskiej. Po okresie przejściowym nasz kraj oficjalnie przystąpi do strefy skali francuskiej i od tej pory na terenie całej UE będzie obowiązywać skala francuska. Szczegółowa tabela przeliczeniowa opracowana przez naszych ekspertów zostanie opublikowana w przeciągu najbliższego tygodnia w osobnym komunikacie.

Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 2004.

ze wspinaczkowym pozdrowieniem,

przewodniczący Komisji
mgr inż. dr hab.
alpenismu stosowanego
Władysław Świętoszek

Dialogi wspinaczkowe któż ich nie zna, któż ich nie kocha...
Żywe rozmowy ludzi gór prowadzone z pasją. Nieustanne źródło natchnienia i inspiracji, traktujące o rzeczach wielkich, o szaleństwach, o ludziach nieustraszonych, o czynach niezwykłych...
Posłuchajcie jednej z nich:

-Oi, stary.
-Sie ma.
-Co tam? Jak tam leci?
-A w porzo, nie zgorzej. Sieknąłeś ostatnio coś?
-Nie, man, nie szło ostatnio. Jakiś taki bez fazy jestem. No zero spręża po prostu. Muka zupełna, man.
-No, u mnie to samo, kijowy sezon zupełnie. Nie ma warunków, albo za gorąco, albo za zimno, albo za duszno, albo za mokro. No total porażka, chopie. Jeżdżę w te skały i siedzę tylko na craszu no bo inaczej się nie da. A co się do jakiegoś balda przystawię to spadam z niego jak szmata, więc doszedłem do wnioska, że może lepiej już na tym craszu sobie siedzieć, bo wtedy człowiek przynajmniej się nie wkurwia, że taka chujnia.
-No rację tu masz absolutną w tym punkcie. No nie ma warunków, man. Ale za to imprezkowo jest zajebisćie. No zajebiście po prostu! Ostatnio się na Żydzie spaliłem z ziomami totalnie. Siedzieliśmy, bakaliśmy z fifki i maksi fazę wkręciliśmy. Obczajasz, taka faza była, że wydawało nam się, że jesteśmy lampami ulicznymi, więc stanęliśmy na bazarkach i świeciliśmy na ulicę, no zupełnie nie wiem jak długo, ale potem zaczęło się robić jasno więc doszliśmy do wniosku, że nie musimy już świecić i poszliśmy spać na tych bazarkach, dopiero rano nas suki przepędziły, masa 10, man, maxi faza była.
-Zajebiście... Zajebiście... Najważniejsze to żeby maxi faza była, bo jak jej nie ma to kijowo jest, nie?
-Ano man, zupełną rację w tym punkcie masz.
-A my z kolei ostatnio inhalowaliśmy się w Mamusi, wieczorkiem, w sumie to na wspin pojechaliśmy, ale nikomu nie chciało się zawiesić ekspresów, no a Karaluch miał stafa, więc, zrobiliśmy water bonga z butelki mineralki i tak sobie szuwarek przyjemnie szumiał, tak sobie siedzieliśmy w kółeczko, sympatycznie bardzo się zrobiło, tak kameralnie, zmrok sam nie wiem kiedy zapadł, już odpływaliśmy, no i wtedy, obaczajasz, Kraluch powiedział, że musi włączyć światło, no stary obaczaj, ten pajac chodził po jaskini, obmacywał ściany, żeby znaleźć kontakt, to totalna zajawka, man, no po prostu...
-..................................................................................................................
-..................................................................................................................
-..................................................................................................................
-..................................................................................................................
-..................................................................................................................
-..................................................................................................................
-..................................................................................................................
-..................................................................................................................
-O czym to rozmawialiśmy? Bo jakoś się tak chyba wysłiczowałem na dobre, chyba THC mi się samo włączyło. Czasami tak mam, że normalnie stary idę sobie ulicą i nagle faza mi się włącza zupełnie bez bakania, man. No po prostu total odpał, man.
-A propos, to może byśmy tak coś bakneli?
-Spox, moje czy twoje?
-Najpierw moje, potem twoje, man...
-Dża rulez, man! Zajebiście.

Światowa prasa wspinaczkowa donosi o planowanej wizycie ścisłej zachodniej czołówki na Pochylcu i w Mamutowej. Zgodnie z zapowiedziami Legranda, Hirayamy, Loskota i Moona ekipa światowych ekstremalistów ma się zjawić na Jurze już we wrześniu. Z pewnością będzie to okazja do wzajemnej wymiany doświadczeń wspinaczkowych i zadzierżgnięcia wspaniałych przyjaźni. Jednak czas płynie nieubłaganie, a my wciąż nie jesteśmy gotowi na przyjęcie zagranicznych gości. Dlatego uprasza się wszystkich polskich wspinaczy o nauczenie się na pamięć następujących zwrotów angielskojęzycznych, w celu godnego reprezentowania naszej rodzimej tradycji wspinaczkowej:

1. This hold is not included! - Tego chwytu nie ma!

2. You may use it as a foothold but you mustn't grab it. - Wolno stawać, ale nie wolno się łapać.

4. You musn't use any holds behind the red line. - Za tą czerwoną kreską nie wolno!

5. The crack is a natural eliminate. - Rysa jest naturalnym ograniczniekiem.

6. I reckon the route is a bit ridiculous but the moves are really exceptional, aren't they. - Wiem, że to głupia droga, ale przechwyty są fajne?

7. You musn't rest there for too long. - Tam nie wolno zbyt długo odpoczywać.

8. Obviously you may breathe, but don't exaggerate. - Oddychać wolno, bez przesady.

9. I'm really sorry but I'm affraid you did not complete this route in accordance with the author's intent. - Przepraszam, ale obawiam się, że nie zrobiłeś tej drogi zgodnie z intencją autora.

10. Don't ya dare, you prick!- Gdzie!? Ty chuju!
[andi]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Witam wszystkich państwa na kolejnej edycji naszego ulubionego teleturnieju - Kalejdoskopu Gwiazd Wspinania! Proszę o gorące brawa dla uczestników dzisiejszej edycji. Specjalnie dla nas przyjechali do naszego studia młodzi mistrzowie skały i panelu z Krakowa - Andrzej, Ola i Marcin. Czy moglibyście powiedzieć kilka słów o sobie dla naszej publiczności.
Ola: Mam na imię Ola i w tym roku udało mi się zrobić Power Playa 6.7, a więc jestem jedną z pięciu kobiet na świecie robiących 8c.
Marcin: Cze, jestem Marcin i lubię wspinać się na luuuuzie, stary. Wiesz jak jest.
Andrzej: Nazywam się Andrzej i obecnie studiuję filozofię, które to zajęcie pochłania mnie niezmiernie. W wolnych chwilach oddaję się rozważaniom metafizycznym.
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Duże barwa dla naszych śmiałków!

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: A teraz przypomnę zasady naszego teleturnieju. Uczestnicy założą za chwilę słuchawki, tak, aby nie słyszeli odpowiedzi swoich konkurentów. Po zadaniu przeze mnie pytania muszą udzielić odpowiedzi w przeciągu 60 sekund, najlepsza odpowiedź zgarnia kasę. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości o poprawności odpowiedzi decyduje nasza komisja ekspertów. W komisji, już tradycyjnie, zasiadają: prof. Witold Sonerski, dr hab. Wojciech Świętoszek i omnibus polskiego wspinania magister inżynier Stefan Przemysław. Powitajmy komisję gromkimi brawami!

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: A zatem przystępujemy do pierwszej rundy pytań. Przypominam, że oprócz pieniędzy zwycięzca naszego Kalejdoskopu wygrywa 2 miesięczny pobyt w Kobylanach w całości finansowany przez TVD.

[spot reklamowy wyjazdu do Kobylan i głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Czas na pierwsze pytanie rozgrzewkowe: od którego roku życia się wspinasz?
Ola: Od dwunastego.
Andrzej: O ile mnie pamięć nie myli to od dziesiątego.
Marcin [licząc na palcach]: Od ósmego!
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Brawo, wygrywa oczywiście Marcin, 100 złotych idzie na jego konto.

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Kolejne pytanie: jaka była najtrudniejsza sekwencja przez ciebie zadana?
Andrzej: Dwójka, dwójka, faker, strzał do podchwytu.
Ola: Faker, dwójka, faker, strzał do podchwytu.
Marcin: Faker, faker, faker, strzał do fakera w podchwycie.
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: I znowu wygrywa Marcin! Tym razem dopisujemy do jego konta 200 złotych, a zatem jest on szczęśliwym posiadaczem 300 złotych. Marcin, co zrobisz z taką gotówką? Kupisz sobie nowe buty wspinaczkowe?
Marcin: Prawdę mówiąc to bardziej myślałem o kilku gramach zioła...
Ibisz [wyraźnie zmieszany]: A to żartowniś.

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: A teraz pytanie podchwytliwe: jaka była największa liczba lotów zaliczonych przez ciebie na jednej drodze?
Andrzej: 49 na Deklaracji, to była prawdziwa walka z absolutem.
Marcin: 89 na Capoirze, no wiesz stary czasami nie jest łatwo.
Ola: 45768 na Power Play'u.
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Łoł! 45768 to jest coś. Wygrywa Ola, 300 złotych przelewamy na jej konto.

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Podbijamy stawkę, teraz pytanie za 400 zł: jaka była najtrudniejsza chwila w twoim życiu wspinaczkowym?
Marcin: Musiałem ograniczyć jaranie przed poprowadzeniem Mechaniki Skręta Cienkiego, straszna katorga stary, mówię ci. Ale na szczęście wróciłem już do normy.
Ola: Kiedy mój trener był chory i musiałam sama pojechać w skały. Czułam się wtedy okropnie, zupełnie nie wiedziałam co robić.
Andrzej: Egzystencjalne uczucie czucie pustki, gdy uświadomiłem sobie, że kiedyś przyjdzie taki dzień, kiedy poprowadzę wszystkie drogi na Pochylcu. Wtedy moje życie utraci zupełnie sens. Dlatego każde kolejne 6.7 poprowadzone przeze mnie na Pochylonym ma wymiar tragiczny.
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: I znowu wygrywa Ola, nic nie może być gorszego od samotnego wspinania bez trenera. Gratulacje, Ola ma już na koncie 700 złotych, panowie musicie się bardziej postarać.

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Kolej na pytanie z historii wspinania za 500 złotych, który ze sławnych wspinaczy bywa nazywany Michałem Aniołem polskiego wspinania?
Ola: Aniołem? Na pewno chodzi o mojego trenera.
Andrzej: Niewątpliwie chodzi o Piotra Narwańca, którego osobista dialektyka wspinaczkowa polegała między innymi na kuciu pięknych obłych dwójek. Właśnie zastosowanie dłuta miało w przekonaniu Narwańca doprowadzić do osiągnięcia Czystej Formy Wspinaczkowej.
Marcin: Eee, stary daj spokój, ta cała historia jest strasznie nuuuudna, trochę więcej luzu.
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Nasza szacowna komisja nie ma tu żadnych wątpliwości i przyznaje pieniądze Andrzejowi - co daje 600 złotych na jego koncie! Brawa!

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: A teraz pytanie z kategorii Topografia Dróg Wspinaczkowych za 600 złotych: proszę wymienić wszystkie ograniczniki na drodze Fucking Ogranicznik. Podkreślam, że chodzi o WSZYSTKIE ograniczniki.
Marcin: Chodzi ci o drogę [piiiiiiiiip] Ogranicznik?
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Tak, oczywiście, jednak kultura słowa nie pozwala na używanie takich wyrażeń w studio.
Marcin: No spox stary, wyluzuj, strasznie spięty jakiś jesteś. Otóż na [piiiiiiiiip] znajdują się następujące ograniczniki: fakerek przy trzeciej wpince, ryska po prawej i dobra klama na lewo od piątej wpinki.
Ola: Na Ograniczniku trener zabronił mi używać: małego stopieńka przy starcie na lewą nogę, odciążka przy drugiej wpince, fakerka przy trzeciej wpince, no i tego małego chwyciku, którego wolno używać jako stopnia, ale nie wolno jako chwytu, no i ryski po prawej i dobrej klamy na lewo od piątej wpinki, no i na koniec tarciowego stopieńka, na który wolno stawać lewą nogą, ale nie wolno prawą.
Andrzej: Chyba nie pamiętam, dla mnie to prowadzenie miało wymiar metafizyczny, więc nie zwracałem uwagi na szczegóły.
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: No i znowu zwycięża Ola. Na koncie ma teraz 1300 złotych. Uff, pokaźna sumka! Powiedz nam Olu skąd bierzesz te wszystkie wiadomości o topografii dróg wspinaczkowych?
Ola: Nad Ogranicznikiem pracowałam akurat 8 lat i stąd moja dogłębna wiedza. W sumie to nie znam wielu innych dróg wspinaczkowych, jak do tej pory wspinałam się tylko po 6, ale jak już się po czymś wspinam to robię to porządnie, w końcu chodzi o jakość, a nie ilość!
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Brawa, ta dziewczyna wie o co chodzi we wspinaniu!

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: A teraz kategoria Film, pytanie za 700 złotych! Co powiedział Jerry Moffat do Malcolma Smitha w filmie pt. "Stone Love" po tym jak Malcolm sieknął 8b font w 3 przystawce?
Andrzej: Z tego co pamiętam, to Jerry zwraca się do Malcolma w następujących słowach: "And who's the man!?", co w wolnym przekładzie na polski znaczyłoby: "I kto tu rządzi?!"
Ola: Nie pamiętam, nie oglądam zbyt wielu filmów, trening mi na to nie pozwala.
Marcin: "Fuck off, you jerk"?
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Doskonale! Andrzej odpowiedział bezbłędnie! Teraz ma na koncie już 1300 złotych, a więc idzie, że tak się wyrażę, łeb w łeb z Olą! Proszę państwa napięcie rośnie, kto będzie zwycięzcą tej edycji?

[głośne oklaski publiczności, kamera krąży po studio, na widowni dostrzegamy twarz znanego wspinacza, z żoną i dziećmi, wszyscy radośnie machają w kierunku zawodników, operator kamery robi zbliżenie na uśmiechnięte twarze]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Kolej na baaaaardzo trudne pytanie z dziedziny Sztuk Pięknych. Można na nim zarobić aż 800 złotych! Posłuchajcie uważnie: kto ma najpiękniejsze ciało spośród polskich wspinaczy?
Ola: Eee, mój trener?
Andrzej: W kategoriach czysto estetycznych musze przyznać, że chyba ja...
Marcin: Mnie tam się podoba ciałko koleżanki Kingi, hihi.
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Nasz niezależna komisja zgodnie potwierdza poprawność odpowiedzi Marcina, a zatem Marcin ma teraz na koncie, niech no spojrzę, tak, tak proszę państwa Marcin ma już 1100 złotych, a zatem szybko goni prowadzącą dwójkę! Co za emocje!

[głośne oklaski publiczności]

Ibisz [uśmiechając się szeroko]: A teraz dział: Arytmetyka. Pytanie za 900 złotych. Jak przeliczyłbyś na skalę francuską trudności Capoeiry?
Ola: Nie wiem, musiałabym zapytać mojego trenera.
Andrzej: Z tego co wiem, Capoeira, oryginalnie została wyceniona na 6.7+, jednak w wyniku kilku szybkich powtórzeń, spadła do 6.7/7+, a następnie do 6.7 czyli zgodnie z tabelką MG daje to 8c, jednak na podstawie porównania z drogami o podobnym charakterze na Zachodzie skłonny byłbym raczej przypuszczać, że jest to bardziej 8b/b+.
Marcin: Stary, jakie to ma znaczenie, ważne, żeby luzik był, no wiesz stary, skała przyjaciele, ładna pogoda, no wiesz o co mi chodzi, a zresztą byłem tak zbakany, że nawet nie pamiętałem, że ją zrobiłem, dopiero w gazecie przeczytałem, miesiąc później, no wiesz stary jak jest...
Ibisz [uśmiechając się szeroko]: Tym razem komisja sygnalizuje mi, że poprawną jest odpowiedź...Andrzeja! Tak, proszę państwa, Andrzej zgarnia 900 złotych, a zatem na koncie ma już 2200 złotych i tym samym zdecydowanie prowadzi, jednak nie przekreśla to jeszcze szans na zwycięstwo pozostałej dwójki, a zatem kto zwycięży w tej emocjonującej rozgrywce zobaczymy już po przerwie na reklamy. Zostańcie z nami!

[głośne oklaski publiczności, pojawia się reklama firmy odzieżowej Fat Man]


[koncept: grześ/andi]

Ostatnio pewna młoda, adoptowana krakowianka mocno zamieszała w polskim światku wspinaczkowym prowadząc jeden z mitycznych extremów podkrakowskich, jak do tej pory zarezerwowany jedynie dla najsprawniejszych spośród najsprawniejszych mężczyzn. Styl prowadzenia, klasa drogi, czy ranga wydarzenia nas w tym miejscu za bardzo nie interesują, bardziej intrygująca jest bowiem reakcja rzeczonego już światka na wyczyn tej młodej, adoptowanej krakowianki. Wiadomo: środowisko małe, zawistne, ludzie gadają. Jednak w wypadku tego prowadzenia reakcje były o wiele bardziej alergiczne niż zazwyczaj ma to miejsce w podobnych przypadkach. "Ona tej drogi zrobić nie mogła, za niska jest..." "Co to za osiągnięcie? 4 lata na tej drodze wisiała." "Przecież ona nawet 6.3 onsightem nie robi, więc jak mogła 6.7 poprowadzić?" "Co z tego, że wymęczyła syntetyczną linię na Pochylonym, jak na prostym 8a na łeście to jej nie ma?" "Ta droga tak naprawdę nie istnieje..." etc., itd., itp. Hmm, tak żywiołowe i jednomyślne reakcje wspinaczkowej populacji nie mogą być dziełem przypadku, musi za nimi stać jakiś mocny podświadomy bodziec, jakiś dokładnie zamaskowany kompleks, tylko jaki?
Osobiście uważam, że panowie [którzy to głównie byli autorami wypowiedzi przytoczonych powyżej] poczuli się zagrożeni w swojej dominującej pozycji we wspinaczkowym wszechświecie, a wyrazem tej niepewności była agresja zrodzona z podświadomych, atawistycznych lęków. Wspinanie oprócz wielu innych funkcji pełni w końcu również rolę terapii grupowej mającej na celu podratowanie kondycji męskiego libido, mocno już nadszarpniętego przez XX wiek. We wspinaniu mężczyzna może wciąż czuć się wspaniałym samcem, wieszającymi wędki swoim słabszym i bezradnym towarzyszkom, które tylko dzięki jego męskiej sile, mądrości i wyrozumiałości mogą jeździć w skałki i pełnić rolę ozdoby przy boku tego nieustraszonego pogromcy urwisk. Wspinanie jest to dyscyplina w gruncie rzeczy mocno szowinistyczna i patriarchalna. Kobiety, jeśli nawet zaczynają się wspinać, robią to jakby bez przekonania, rzadko z pasji, częściej ze względu na swojego chłopaka [ewentualnie w celu znalezienia takowego]. Podobnie jak w innych sportach, panie traktowane są we wspinaniu jako rodzaj takich trochę słabszych naśladowczyń męskich wyczynów. 8a+ OS w wykonaniu mężczyzny to obecnie standard nie wart nawet wzmianki w zachodnich magach, ale 8a+ OS w wykonaniu kobiety to wyczyn na miarę światową. Z tych powodów stworzono dla kobiet specjalną kategorię na zawodach, ich wyczyny w skałach są liczone i oceniane oddzielnie.
Jednak wyczyn tej młodej, ambitnej, adoptowanej krakowianki burzy porządek do którego wspinaczkowe samce przywykły. Prowadzenie tak ekstremalnej drogi stawia bohaterkę naszego felietonu na równym poziomie z facetami, a tym samym kwestionuje ich dominującą, nadrzędną pozycję. To prowadzenie narusza ustaloną hierarchię stada i do tego podważa odwieczne autorytety. No bo jeśli ta młoda dziewczyna, która wcale nie wyglądająca na ekstremalistkę, wspinana się równie dobrze jak najlepsi spośród mistrzów skały, to czy przypadkiem nie oznacza to, że faceci nie są wcale tacy boscy, mocarni i sprawni? A stąd już tylko krok do obudzenia się archetypicznych męskich lęków przed matriarchatem...

Biedruń i Stefan. Stefan i Biedruń.
Czym byłby alpinizm podkrakowski bez nich? Pustym plikiem, ponurą rekreacją, radosną amatorszczyzną, sesją zdjęciową dla Playboya? Kto wie?
Z pozoru są nie do pomylenia. Pierwszy z Azorów, drugi z Nowej Huty. Jeden lubi się wyspać, a drugi jest inżynierem...
Pal licho różnice, jadąc autobusem o numerze 172 zacząłem zastanawiać się ile ich łączy. Niespodziewanie okazało się, że tak sporo, iż postanowiłem się tą wiedzą podzielić z czytelnikami WdAhu.

• Obydwaj są arcymistrzami od ostatecznych wycen dróg, a ich decyzje są niepodważalne i nieodwoływalne. Oponentów niszczą, wpędzają w chorobę psychiczną i doprowadzają do samobójstwa. Naturalnie erudycyjnie gładko przychodzi im wtedy powoływanie się na autorytety, analogie, paralele, wzory, tytuły nieistniejących książek i argument ostateczny - statystykę.
• Ich poziom zaangażowania we wspinanie jest sporo-sporo więcej niż profesjonalny bo zawodowiec miewa marnotrawne, nieefektywne chwile gdy myśli o czymś innym niż praca (kawa, sekretarka). Oni nigdy.
• Ich plany wspinaczkowe są skorelowane z wilgotnością, ciśnieniem, cyklem życiowym chrabąszcza majowego, zasięgiem telefonu komórkowego, giełdą w Tokio - wszystko zgodnie z jeszcze nie istniejącą ale przeczuwalną wiedzą. Chociaż deklarują się jako racjonaliści to kiedy przychodzi czas wspinania nie boją się integracji tego co racjonalne z tym co irracjonalne. Przed trudnym prowadzeniem nie unikają magii, chemii, Opeth, feng shui, gimnastyki izometrycznej i New Age.
• Są arcymistrzami celebracji. To oni dłużej przygotowują się do wspinania i ponadprzeciętnie dłużej zbierają się po akcji górskiej niż zwykli ludzie. Istnieje luźna hipoteza, iż w czasie wspinu mają kontakt z energią z kosmosu i procedury przyłączania, i odłączania się od niej wymagają czasu.
• Obydwoje są modernistycznymi, excelowymi kolekcjonerami, przyszpilającymi nazwy zdobytych tras w specjalnie stworzonych katalogach, niczym entomolog chrząszcze. Kolekcjonerzy, jak powszechnie wiadomo, stwarzają własne terytorium na którym czują się bezpiecznie. Na tym terenie panują jasne reguły i cele. Co jest przyczyną ich pasji kolekcjonerskiej? Eskapizm, chęć przedłużenia sobie dzieciństwa, permanentny brak światła na klatce schodowej czy lęk przed niespodziewaną utratą ego? Niestety, współczesna psychologia znowu nie nadąża i nie odpowiada do dziś jasno na to palące pytanie.
• W dyskusji tylko oni mają monopol na rację ale ponieważ nigdy nie występują razem to nie wiadomo kto z nich bardziej? Tutaj pojawiła się we mnie wątpliwość czy jak dr Jeckyll i Mr Hyde nie są jedną i tą samą osobą? Jak to zwykle bywa gdy rozważamy sprawy ostateczne, jedno pytanie rodzi następne. Czy to Stefan jest emanacją Biedrunia? Czy Biedruń jest alter ego Stefana? Czy teza spotka antytezę tworzący supertezę? Czy materia spotka antymaterię i czy bezpiecznie będzie wtedy być w pobliżu?

I wreszcie na koniec zachowałem najważniejsze, choć nieco retoryczne pytanie -ile jesteśmy w trzecim tysiącleciu gotowi przyjąć z nauk tego duetu?



[andi]

Święty Mariusz - opiekun bezrękich

Święty Andrzej - przewodnik najmłodszych

Święty Stefan - encyklopedysta

Święty Mechanior - schizmatyk

Święty Jacek - patron zaniżonych wycen

Święta Aleksandra - cudotwórczyni

Święty Grzegorz - dający schronienie

Święty Krzysztof - pogromca Smoka

Święty Grzegorz z Lublina - miłujący kamienie

Święty Jakub - przewoźnik

[koncept: grześ]

1.
Był raz człowiek, który miał niesamowite szczęście do wychodzenia cało z różnych niebezpiecznych wspinaczkowych przypadków. Niektóre z jego przygód nie zostały upowszechnione ze względu na swą niewiarygodność, a i te które zostały opublikowane budziły wątpliwości. Cudownych ocaleń przybywało, a w nim pojawiło się stopniowo wzmacniane przekonanie, iż jest chroniony przez opatrzność dla wykonania jakiegoś wyższego celu. Sądził tak chociaż niewierzącym był. Żył długo w tym przekonaniu aż zmarł śmiercią naturalną.


2.
Był raz facet, który miał powody przypuszczać, że jest przystojny bo kobiety się za nim oglądały. Przywykł do tego i całe życie przeszłoby mu w tym przekonaniu.
Nie wiedział jednak, że zwracały na niego uwagę bo miał w sobie coś co wzbudzało w nich silna chęć zaopiekowania się nim. Wzbudzało ale z małą domieszką tego, że pociągał je swym chłopięctwem w ciele dorosłego mężczyzny. Stało się tak, że dzięki temu powodzeniu nabrał pewności, jednocześnie zatracił perwersyjny urok, wraz z nim powodzenie i musiał zacząć (przestać) się wspinać.


3.
Pomylił się. Powody dla których zaczął się wspinać nie wytrzymały próby. Wspina się dalej. Coś sobie wynajduje bo trudno ot tak rzucić wspinanie i szukać sobie czegoś nowego.


[andi]

Oesey potwierdzam, niedrogo, zniżki już przy trzech oesach. Do końca roku promocja na 7c+OS - 50% ceny. 8a RP + 7c OS - 45% ceny.

Jan Etycznyinaczej


Poszukuję dawcy nasienia w celu wyhodowania wspinaczkowego championa. Wymagane minimum 7c OS, i 8b RP, dobrze widziany również atrakcyjny wygląd, IQ bez znaczenia. Od razu zaznaczam, że zapłodnienie odbędzie się in vitro, żebyście nie robili sobie nadziei.

Aleksandra N.


Trenuję mężczyzn i kobiety. Bez różnicy. Solidnie i tanio. Satysfakcja gwarantowana.

Sylwester, osobisty trener dyplomowany

tak straszliwie chcę zrobić tę drogę, stanowi ona uwieńczenie wszystkich moich marzeń i ambicji, dzięki niej znowu będę najlepszym, pokażę innym, kto tutaj tak naprawdę rządzi, po miesiącach treningu i wyrzeczeń, wreszczcie przychodzi ten wielki dzień, pełna koncentracja, idę jak automat, nie może mi się nie udać, dochodzę do trudności, zapinam łódę, ciągnę i słyszę suchy TRZASK, o jezu, chyba moje ścięgno nie wytrzymało presji wielkości...